Lekcje ze sprawy Illot

Jeśli istnieją wnioski, które można wyciągnąć z sprawy Illot, to sądy apelacyjne powinny powolnie ingerować w pierwotne orzeczenie sędziego. Taka była opinia profesora Leslie Kinga z University of Law, przemawiającego na dorocznej konferencji krajowej organizacji, Solicitors for the Elderly. Odniosła się do niedawnego orzeczenia Sądu Najwyższego w sprawie, która trwa już ponad dekadę, kiedy kobieta zakwestionowała testament jej zmarłej matki. Sprawa skupiła się na ustawie 1975 o dziedziczeniu (rezerwa rodzinna i osoby pozostające na utrzymaniu).

Kiedy Melita Jackson zmarła w 2004ie, opuściła swoją posiadłość - o wartości 486,000 - trzy organizacje charytatywne, RSPCA, Blue Cross i RSPB, organizacje, z którymi nie miała nic wspólnego, podczas gdy żyła. Jej córka, Heather Ilott, była jedynym dzieckiem pani Jackson, ale od dwudziestu sześciu lat żyła w separacji. Sprawa po raz pierwszy trafiła do sądu w 2007. Sędzia okręgowy Million przyznał 50,000 kwotę pieniężną Ilott, kwotę stanowiącą roczny dochód w wysokości 4,000. Pani Ilott odwołała się od postanowienia. Szukała wystarczających funduszy na zakup swojego domu stowarzyszenia mieszkaniowego - trochę 140,000, pieniędzy, które uwolniłyby ją od odpowiedzialności o wartości poniżej 5,000 rocznie.

W 2015 Court of Appeal zapytał, czy nakaz sędziego okręgowego powinien zostać odrzucony, ponieważ był błędny. Apelacja była dozwolona, ​​a zamówienie zostało odłożone na bok. Trybunał orzekł, że w rozumowaniu sędziego występują zasadnicze błędy. Po pierwsze, sędzia ograniczył swoją nagrodę do kwoty, która była taka sama jak świadczenia państwowe wnoszącego odwołanie, jego rozumowanie było takie, że pani Ilott była w stanie żyć w jej ramach przez długi czas. Nie spodziewała się niczego innego. Trybunał orzekł, że tylko dlatego, że ktoś żyje w jego dochodzie, nie oznacza, że ​​dochód spełnia wszystkie "potrzeby" lub "potrzeby" tej osoby. Po drugie, sędzia okręgowy nie wziął pod uwagę wpływu jego zamówienia na świadczenia państwowe Ilott. Informacje nie zostały przekazane sądowi, ale nie powinien był bez niego postępować. Nagroda £ 50,000 doprowadziła do utraty zasiłków, które pogorszyły sytuację pani Ilott.

Sąd Apelacyjny stwierdził, że potrzeby skarżącego nie zostały spełnione. Sąd przyznał jej 143,000 za zakup nieruchomości wraz z rozsądną kwotą za nabycie nieruchomości. Sąd przyznał jej również możliwość otrzymania kwoty kapitału w wysokości 20,000 z posiadłości w celu uzupełnienia jej świadczeń. Trzy zaangażowane organizacje charytatywne skierowały sprawę do Sądu Najwyższego. Lord Hughes, Lady Hale, Lord Kerr i Lord Wilson stwierdzili, że proces zaproponowany przez Court of Appeal nie był uzasadniony ustawą 1975 o dziedziczeniu (rezerwa rodzinna i osoby pozostające na utrzymaniu).

Ustawa, którą rządzili, nie wymaga od sędziego ustalenia hipotetycznego standardu racjonalnego świadczenia, a następnie zwiększenia lub zmniejszenia go, zgodnie ze zmiennymi czynnikami. Drugi sugerował błąd, który Sąd Apelacyjny stwierdził, że sędzia okręgowy - że orzeczenie miało dla pani Illot małą lub żadną wartość - był również nieuzasadniony. Sąd Najwyższy jednomyślnie zgodził się na apel organizacji charytatywnych przeciwko orzeczeniu 2015. Profesor King powiedział, że organizacje charytatywne będą zadowolone z wyroku, biorąc pod uwagę ich potrzeby i że życzenia testatorów powinny być traktowane poważnie. Uwagi Sądu Najwyższego zawierały stwierdzenie, że organizacje charytatywne polegają na zapisach. Dorosłe dzieci musiały mieć prawo do świadczeń alimentacyjnych, ale niekoniecznie musiały one obejmować świadczenia finansowe na ich utrzymanie.