Między innymi w ubiegłym roku odbyła się szeroko zakrojona debata na temat szybko opracowanych szczepionek na Covid-19 i ich skutków, mających na celu powstrzymanie niszczącego rozprzestrzeniania się choroby.

Powstały społeczności Vaxxer/anty-vaxxer, z zaciekłymi argumentami po obu stronach za i przeciw. Chcieliśmy odnotować odpowiedź na tweet, w którym ktoś opowiadał o swojej rodzinie— wujek, który przeżył polio i miał teraz 70 lat, inny, który zachorował na szkarlatynę, był niewidomy w wieku 19 lat i zmarł w wieku 36 lat.

Tweet zakończył się ponurą wiadomością, że wszyscy w jego rodzinie zostali zaszczepieni. W odpowiedzi jeden z użytkowników Twittera zauważył, że każdy, kto zajmował się genealogią mogli znaleźć wiele zgonów z powodu chorób, którym obecnie można zapobiec dzięki szczepionkom, a wielu innych wskoczyło, zgadzając się ze stwierdzeniem i wspominając o błonicy.

Choroba zakaźna

Kiedy 73 lata temu utworzono brytyjską Narodową Służbę Zdrowia, choroby zakaźne były znacznie bardziej rozpowszechnione (oczywistym wyjątkiem były lata 2020-21), ale tweet sprawił, że przytaknęliśmy. Spędzamy dużo czasu na przekopywaniu się przez spisy ludności i akty zgonu, a im dalej w czasie, tym bardziej prawdopodobne jest, że pojawi się choroba zakaźna.

Jaka jest więc historia szczepień? Edward Jenner jest często przypisywany odkryciu pierwszej szczepionki – chroniącej przed ospą. Wiadomo, że ta zjadliwa choroba współistniała z ludźmi od tysięcy lat, przemierzając Europę w XI i XII wieku.

Podczas gdy Edward Jenner stworzył przełomowe szczepienie, w X-wiecznych Chinach i Indiach zastosowano wariolację – pobranie niewielkich ilości ropy od chorych i zaszczepienie nią zdrowych ludzi. Metoda nie była pozbawiona znacznego ryzyka, ale znacznie bezpieczniejsza niż rozwój naturalnej ospy.

Ospa krowianka a ospa prawdziwa

Jenner przeprowadził swój słynny eksperyment w 1796 roku, kiedy włożył ropę wydobytą z krosty krowiej na ręce dojarki w nacięcie na ramieniu ośmioletniego chłopca, Jamesa Phippsa, jego rozumowanie zaczerpnięte z wiejskiego folkloru, że dojarki kto zachorował na łagodniejszą chorobę krowianki, nigdy nie zachorował na ospę drobną.

Na szczęście dla młodego Jamesa rozumowanie Jennera zadziałało, a jego metoda stała się głównym sposobem zapobiegania epidemiom ospy na całym świecie. W 1801 roku napisał, że unicestwienie choroby może być możliwe, chociaż dopiero w 1980 roku ogłoszono świat wolny od ospy.

Postęp naukowy początku XX wieku doprowadził do opracowania wielu innych szczepionek – przeciwko krztuścowi (20), błonicy (1914), tężcowi (1926), grypie (1938) i śwince (1945), ze szczepionkami przeciwko polio. w 1948, odra 1955 i różyczka 1963.

W zależności od tego, jak daleko zabierze cię twoje drzewo genealogiczne, jest więcej niż prawdopodobne, że znajdziesz jedną, jeśli nie więcej z tych chorób jako przyczyny śmierci krewnych na przełomie XIX i XX wieku, a czasem nawet później.

W 1915, średnia długość życia w chwili urodzenia mężczyzny wyniosła 48.4 lat, a kobiet 54 lata, podczas gdy do 2015 roku, było to odpowiednio 79.3 i 82.9, głównie dzięki temu, że ludzie nie umierają już w tak dużej liczbie z powodu infekcji.

Aby uzyskać więcej informacji na temat Usługi Finders International, odwiedź stronę  . Możesz też skontaktować się z Finders przez e-mail: [email chroniony] lub telefonicznie: +44 (0) 20 7490 4935