Jeśli odkrywałeś historię swojej rodziny w pierwszej połowie XIV wieku, być może trafiłeś na pamiętniki obserwacji masowej.

Dzienniki obserwacji masowych dokumentują życie codzienne w Wielkiej Brytanii. Wiele materiałów zebrano w latach 1930., 40., 50. i 60., ale od 1981 r. gromadzono nieprzerwanie także nowsze materiały, co z pewnością ucieszy przyszłych historyków i powieściopisarzy (dzienniki okazały się nieocenione dla piszących książki osadzone w na przykład II wojna światowa).

Obserwacja masowa była brytyjską organizacją zajmującą się badaniami społecznymi, założoną w 1937 r., a jej archiwa znajdują się na Uniwersytecie w Sussex. Celem organizacji było rejestrowanie codziennego życia w Wielkiej Brytanii, z udziałem nieprzeszkolonych ochotników (około 500 osób), którzy prowadzili dzienniki lub odpowiadali na otwarte kwestionariusze lub dyrektywy z pytaniami o ich życie.

Śledczym płacono również za anonimowe nagrywanie rozmów i zachowań ludzi w pracy i poza nią – takich jak rozmowy na spotkaniach publicznych lub imprezach sportowych.

Początki organizacji są dość fascynujące. Została założona przez grupę, która chciała stworzyć „antropologię nas samych” i rozpoczęła się na łamach czasopisma „New Statesman” 30 stycznia 1937 roku wraz z listem antropologa Toma Harrissona, malarza i filmowca Humphreya Charles Madge, poeta i dziennikarz Daily Mirror.

Założyciele projektu byli niezadowoleni z doniesień prasowych o abdykacji Edwarda VIII w 1936 roku i chcieli poznać nastroje społeczne, zamiast przedstawiać im kreowanie wizerunku rządu. W 1937 roku, po koronacji Jerzego VI i królowej Elżbiety, opublikowali książkę zawierającą wyniki pierwszych masowych obserwacji.

Masowa obserwacja działała przez całą drugą wojnę światową i do lat pięćdziesiątych XX wieku, wydając książki o ich pracy, a także tysiące raportów. Stopniowo jednak nacisk przesunął się z kwestii społecznych na zachowania konsumentów, a w 1950 roku firma Mass Observation została zarejestrowana jako spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

W 1970 r. archiwum raportów, listów i książek trafiło na Uniwersytet w Sussex, aby można je było wykorzystać do badań historycznych, aw 1981 r. reaktywowano krajowy panel obserwacji masowej.

Jean Lucey Pratt był jednym z masowych pamiętników obserwacyjnych. Niezależna pisarka, która mieszkała niedaleko Slough, jest jedną z gwiazd projektu masowej obserwacji znanego pod pseudonimem Maggie Joy Blunt i jej dzienniki były od tego czasu publikowane samodzielnie przez historyka społecznego Simona Garfielda.

Garfield nazywa kronikę jej życia Pratt „cennym dokumentem społecznym o kobiecie, która znalazła swoją drogę w XX wieku”, ze względu na skupienie się na zmieniającym się statusie kobiet w ciągu stulecia.

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o dziennikach obserwacji masowych, w tym o akademickich interpretacjach artykułów i o tym, jak korzystać z dzienników, strona internetowa massobs może ci pomóc. A jeśli sam chcesz zostać masowym obserwatorem (głównie projekt poszukuje tylko mężczyzn w wieku 16-44 lat mieszkających na północy Wielkiej Brytanii), możesz znaleźć szczegóły, jak złóż wniosek tutaj.

Jeśli potrzebujesz pomocy przy własnym drzewie genealogicznym, Finders International świadczy usługę weryfikacji drzewa genealogicznego. Skontaktuj się z nami ([email chroniony]) by dowiedzieć się więcej.

[addtoany]